در جراحی زیبایی چانه برخلاف جراحی زیبایی گونه که می‌توان آن را گاهی بدون ایمپلنت و فقط با تکنیک‌های جراحی هم انجام داد، اغلب احتیاج به یک پروتز است. تنها مزیت منتوپلاستی نسبت به جراحی‌های زیبایی دیگر این است که احتمال برگشت‌پذیری این جراحی بالاتر است و مدتی بعد از این جراحی افراد می‌توانند با انجام یک جراحی دیگر پروتز را به راحتی خارج کنند.

هماهنگی و تناسب اجزای صورت در زیبایی آن نقش مهمی دارد. تناسب چانه تاثیر مهمی در ظاهر صورت بخصوص در نمای نیم رخ و سه ربع دارد. یک چانه کوچک می تواند باعث برجسته تر به نظر رسیدن بینی شود. اغلب کسانی که چانه آنها عقب است و پزشک به آنها پیشنهاد عمل جراحی جلو آوردن چانه را می دهد، معمولا از این عیب خود آگاه نبوده و به دلیل دیگری به جراح زیبایی صورت مراجعه کرده اند. به عملی که در آن شکل چانه اصلاح می شود، منتوپلاستی گفته می شود.

به طور ایده آل در نمای نیم رخ صورت، خط عمودی که از کنار لب پایین شما کشیده می شود، باید به چانه شما برسد . اگر نوک چانه عقب تر از این خط باشد ممکن است تقویت چانه (جلوتر آوردن آن)، برای هماهنگ کردن اجزاء صورت شما لازم باشد و برعکس، اگر چانه جلو تر از این خط باشد،شما می توانید از کوچکتر کردن چانه سود ببرید. اصلاح چانه می تواند منجر به بهتر شدن ظاهر لبها، دندانها و بینی شود.

در بعضی موارد، چانه ممکن است به دلیل وجود اشکال در فک پایین، خیلی کوچک باشد. در این موارد اشکالات دیگری مانند تنظیم نبودن دندانهای فک بالا و پایین نیز وجود دارد . اشکالات ساختمانی فک با درمان وسیع تر که جراحی فک می باشد، اصلاح می شود و به دلیل درگیر بودن دندانهای فک بالا و پایین و ساختمانهای مربوط به آنها، این نوع جراحی به همکاری دندانپزشک و جراح فک نیاز دارد.

اولین قدم برای عمل جراحی، معاینه کامل صورت شما است. دادن شرح حال کامل به پزشک در مورد ضربه به ناحیه چانه، درمان اورتودنسی، جراحی قبلی در ناحیه دهان الزامی است. باید دانست اورتودنسی اشکالات مربوط به وضعیت قرارگیری دندانها نسبت به یکدیگر را اصلاح می کند ولی اشکالات مربوط به استخوانهای صورت را اصلاح نمی کند.

باید موقعیت چانه بطور سه بعدی بررسی شود. این کار با عکسبرداری از صورت در نماهای رخ، نیم رخ و سه رخ انجام می شود. سپس با توجه به اشکالات موجود در موقعیت چانه در ابعاد مختلف، پزشک در مورد نوع عمل جراحی تصمیم گیری می کند.

تقویت چانه را می توان به تنهایی و یا همراه با عمل جراحی بینی انجام داد. می توان آن را همراه با عمل کشیدن پوست صورت، لیپوساکشن (خارج کردن چربی) صورت و گردن و سایر اعمال جراحی صورت انجام داد.

 عمل جراحی جلو آوردن چانه

این عمل به دو صورت قابل انجام است:

در روش اول، شکل و موقعیت یک چانه کوچک، با استفاده از مواد قابل کارگذاری (قرار دادن ایمپلنت چانه) که جنس آنها از یک نوع پلاستیک خاص است و همانند بافتهای طبیعی بدن به نظر می رسد، اصلاح می شود. ایمپلنت های چانه در اشکال و ابعاد مختلف وجود دارند که انتخاب آنها توسط جراح، براساس شکل چانه و میزان اصلاح مورد نیاز، تعیین می شود. برش را می توان در داخل دهان، بین لب پایین و لثه انجام داد و یا آن را در شیار زیر چانه قرار دارد. سپس جراح یک فضای کوچک در چانه ایجاد می کند، پروتز را در داخل آن قرار می دهد، برش را بخیه می زند و پانسمان کوچکی روی چانه قرار می دهد. این عمل یک جراحی نسبتا کوچک است که می تواند یک تغییر بزرگ در نتیجه کلی جراحی ایجاد نماید و به جراح امکان می دهد که با انجام عمل کوچکتر روی بینی، یک هماهنگی زیبا در صورت ایجاد نماید.

در روش دوم، استخوان چانه بریده می شود و در موقعیتی عقب تر ثابت می شود. این عمل نسبتا وسیعتر می باشد ولی قادر به اصلاح اختلالات وسیعتر چانه می باشد.

عمل جراحی عقب بردن چانه

چانه ای که خیلی برجسته است را نیز می توان با عمل مشابهی بنام منتوپلاستی کاهش دهنده اصلاح کرد. یک برش زیر چانه داده می شود و یک وسیله ای مانند دریل دندانپزشکی برای برداشتن قسمتهای کوچکی از استخوان اضافه بکار برده می شود و یا با بریدن استخوان و ثابت کردن آن در موقعیتی عقبتر از وضعیت اولیه، چانه جلو آمده را اصلاح نمود.

اقدامات لازم پس از عمل جراحی چانه:

ممکن است مختصری تورم یا احساس کشش روی چانه داشته باشید. در روزهای اول بعد از عمل باید از غذاهایی که نیاز به جویدن دارند، استفاده ننمایید.

بیشتر تورم طی شش هفته از بین می رود و شما می توانید از ظاهر جدید خود لذت ببرید.

درد در اطراف چانه ممکن است وجود داشته باشد و نتوانید دهان خود را خیلی خوب باز کنید ولی بزودی برطرف خواهد شد.

پانسمان چانه به مدت سه روز برای ثابت نگه داشتن ایمپلنت نگه داشته می شود.

در مواردی که استخوان بریده می شود، پانسمان برای پنج روز نگه داشته می شود و بیمار باید به مدت دو هفته فقط از غذاهای نرم استفاده نماید.

معمولا پس از ده روز شما قادر به انجام فعالیت های طبیعی خود خواهید بود.